Azië deel 1

Op veler verzoek volgt wederom een reisverslag en dit keer vanuit Langkawi Maleisië. Inmiddels dateert het laatste verslag van anderhalve maand geleden en voelt het als een eeuwigheid waardoor ik bijna wil beginnen met; er was eens.....

Na het laatste verslag hadden we nog een kleine week ons huisje op wielen in Australië. Na bijna 6 weken reizen in dit prachtige land hebben we nog steeds geen slangen, spinnen of krokodillen gezien. Hier kwam op 26 april onderweg naar Coffs Harbour echter verandering in. We zijn slechts een uur onderweg en hebben eindelijk het voorrecht om op een van de spaarzame snelwegen in Australië de 100 km per uur grens aan te tikken. Nanne zit weer te candycrushen (figures) en ik achter het stuur. We maken goed vaart en het schiet eindelijk lekker op, ik kijk in mijn dode hoek en iets of wat vangt mijn aandacht. Ik kijk nog een keer en tot mijn grote verbazing zie ik een spin van minstens 12 cm met een lijf van 4 cm inclusief harige poten op 15 cm van mijn gezicht zich rustig via mijn raamzijde voortbewegen. Inmiddels rijd ik nog steeds 100 km/u en bedenk me hoe het toch mogelijk is dat de spin met deze snelheid zich aan het raam kan blijven vasthouden. Een eenvoudige analyse van de factoren snelheid,wind en massa laten zien dat dit feitelijk ónmogelijk is. Na een flits van een seconde bedenk ik me dat het probleem zich niet aan de buitenzijde voordoet maar binnen ín de cabine! Aah!!!! Een handeling later doe ik het raam half naar beneden, por ik de beste man in zijn zij naar boven en met een tweede ferme por naar buiten. In de categorie;"matter over mind" en "één keer nooit meer".
De dag erna zijn we naar het Australische Reptielenpark gegaan. Nanne is verliefd geworden op een van de vele koalabeertjes (maakt niet uit welke) die ze heeft kunnen aaien en kroelen. De kangaroo's en walibi's lopen in dit park vrijelijk rond, waardoor we in staat waren om mooie foto's en selfies van en met hen te maken. Het was hier waar we navraag hebben gedaan naar onze verstekeling van gisteren, zij vertellen ons dat het hoogstwaarschijnlijk een Huntsman Spider is geweest, familie van de Tarantula, giftig en uiterst pijnlijk doch niet dodelijk.

Helaas brak het moment aan dat we ons geliefde camper moesten inleveren en opzoek moesten gaan naar een ander onderkomen. Resultaat van de afgelopen periode;
- veel gezien en onbeschrijfbaar veel meegemaakt, gelachen, gepraat en gediscussieerd,
- ca. 3500 km afgelegd met een gemiddeld verbruik van 11L op 100km,
- een nieuwe voorruit (steenslag),
- dak beschadigd tijdens het inrijden van de parkeergarage, stootbalk geraakt.

De laatste twee nachten zijn we verbleven in het eenvoudige Ibis Budget hotel, wat destijds als een vijfsterrenhotel aanvoelde (inmiddels weten we wel beter). De laatste dagen hebben we ons geamuseerd door het maken van lange stadswandelingen door Sydney, sushi eten en een bezoek aan het Sydney Sealife aquarium.

1 mei jl. zijn we van Sydney vertrokken -tussenstop Taipei Taiwan- naar Bangkok, waar we 2 mei in de ochtend aankomen. Vanuit de luchthaven nemen we de taxi naar de buurt waar in de avond onze bus richting de haven van Chumpdon vertrekt. Aangekomen in de buurt vinden we een klein pension wat redelijk gunstig geprijsd is. We blijven hier immers niet slapen, maar vinden het wel fijn om even op te frissen en een powernappie te doen. Hier nemen we tijd voor een fullbody massage, een uitgebreide lunch en maken wij onze eerste kennismaking met de Singha biertjes. Zoals gezegd zijn wij in de nachtbus naar Chumpdon afgereisd. Hier stappen wij na 6 uur rijden, midden in de nacht tijdens onweer, op de high speed catamaran die ons in anderhalf uur van het vaste land naar het kleine Koh Tao eilandje brengt. Veel vroeger dan gepland komen we aan, waardoor de shuttle naar het resort er nog niet is. Dan maar een taxi. De taxi's hier zijn toch anders dan we gewend in Nederland zijn of elders ter wereld. De taxi is een pick-up, waarbij je zit in de laadruimte en probeert vast te houden aan alles wat los en vast zit om tijdens de kamikaze rit binnenboord te blijven. Een ervaring rijker komen we aan op het 'Koh Tao Cabana Resort'. Na een wat tegenvallende entree die wij majestueuzer in gedachten hadden wordt het helaas nog niet veel beter. Tijdens het inchecken blijkt dat het zwembad gesloten is. What the f#%*!! Na een hevige discussie, waarvan de hotelmanager de figuurlijke angel laat zitten en aandrukt, wil ik toch eerst naar de kamer. De reis van 48 uur gaat niet in de koude kleren zitten en ik wist meer dan zeker dat Fieke en Michiel (Nanne d'r zus en zwager) hier evenmin akkoord mee gaan. Aangekomen in de kamer blijkt dit een afvallig, gedateerd en krakkemikkig hooischuurtje te zijn. Natuurlijk hebben we weleens minder knap gezeten, maar tegen het kleine vermogen per nacht mogen we best wat verwachten. Nadat ik een douche had genomen, waarvan er 0 bar op de leiding zat en de douchekop volledig geoxideerd was en de stralen alle kanten opgingen behalve naar beneden, krijgen we Fieke en Michiel in het vizier. Wat ontzettend leuk om elkaar weer te zien en in de armen te sluiten na zo'n lange tijd. Met Michiel ga ik terug naar de hotelmanager waar we een gigantisch grote nieuwe en luxueuze villa met zijn vieren ter beschikking krijgen die verdeeld is in twee gelijke aparte etages. Michiel en ik lopen over het strand in een half uurtje terug naar de haven waar we een intake hebben bij Impian Divers (aanrader!) om ons PADI open water trachten te halen. Tijdens de duikcursus is excessief alcohol afgeraden. De dag van aankomst in Koh Tao was gelijk de enige avond dat we met z'n vieren als vanouds overmatig alcohol kunnen nuttigen, hetgeen zo ook geschiedde. Nadat we op Sawadee Beach gegeten hebben, begint het strandfeest lost te barsten. De avond vult zich met live muziek, buckets met Bacardi-Cola en Wodka-RedBull, lachgas-ballonen en een vuurshow waar Michiel en ik brandend touwtje springen. De ochtend erna, iets later dan afgesproken, schuiven we aan het ontbijt en zijn we het snel overeen om vandaag niet teveel te doen.

Maandag starten Michiel en ik met onze duikcursus. Enige ervaring hadden we beiden al tijdens eerdere introductie-duiken opgedaan. Hierdoor gaan we redelijk snel door de cursus. Met zijn tweeën en de duikinstructeur maken we gedurende de driedaagse cursus zes duiken. Tijdens deze duiken moeten we behendigheids-oefeningen en noodprocedures onder water uitvoeren. Naast de praktijk moeten we de avonden inruimen voor theorie. Woensdag is de dag van het theorie- en praktijkexamen, waar we op 18 meter diepte de uiterst dodelijke maar prachtige LionFish spotten.
Nanne en Fieke hebben zich gedurende onze afwezigheid vermaakt met relaxen op het strand, uitgebreide lunches om bij te kletsen, shoppen voor zichzelf en Moederdag en het ondergaan van massages en manicures.

De voorlaatste dag begint Fieke zich minder goed te voelen. De ochtend erna is ze afwezig tijdens ontbijt en voelt ze zich grieperig en koortsig. Om deze reden zijn we helaas genoodzaakt om een dag eerder dan gepland afscheid te nemen. Fieke wil, voordat zij aan de terugreis naar Nederland beginnen, graag onderzocht worden in het ziekenhuis gelegen op het grotere Koh Samui eiland. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen wordt helaas snel duidelijk dat het geen gewone griep is. De diagnose Dengue is vastgesteld. Dengue krijgt men via een beet van de vrouwelijke tijgermug die op Koh Tao voorkomt. Vanzelfsprekend zijn wij eveneens in allerijl afgereisd om, zowel Fieke als haar vriend Michiel, te helpen, overleggen en er gewoonweg te zijn in de niet altijd even makkelijke dagen. Fieke heeft in totaal negen dagen in het ziekenhuis gelegen om de Dengue door te komen. De situatie was ernstig, maar is gelukkig beter. Wij hebben op 16 mei in goede gezondheid voor de tweede keer bij het ziekenhuis afscheid van hen genomen. Wij vervolgen onze weg richting Jakarta Indonesië en Fieke en Michiel zijn 17 mei (8 dagen later dan gepland) huiswaarts gegaan.

De periode 17 mei tot heden met de ervaringen in Jakarta, Yogjakarta, Bali, Gili Trawangan, nog een keer Bali, Kuala Lumpur en Langkawi volgt in een tweede verslag.