Be Dingo Safe!

Gevoelsmatig dateert het laatste verslag van een week geleden. Als we de datum erbij pakken is het reeds bijna drie weken. We kunnen stellen dat de dagen aan elkaar lengen. We genieten van de vrijheid en van het feit dat we vrijwel elke ochtend ergens anders ontwaken in ons kleine huisje op wielen.

Tussen nu en drie weken geleden hebben we wederom veel gedaan en meegemaakt. Voor een excursie naar de Whitsundays moesten we vanaf Mission Beach (plaats van ons laatste verslag) behoorlijk vaart maken om daar op tijd aan te komen. Ik had me redelijk ingelezen wat de infrastructuur van Australië betreft en had onjuist aangenomen dat een 'highway' vrij vertaald en gelijk staat aan een snelweg zoals wij die in Nederland kennen. Niet dat de wegen slecht zijn, integendeel er wordt stevig geïnvesteerd om de wegen te onderhouden wat resulteert in 'roadwork' wat op haar beurt weer synoniem staat voor vertraging. Ze kennen hier vrijwel enkel tweebaans provinciale wegen. Voor een rit van ca. 250km zijn we gemiddeld een dag verder.

Elke dag zoeken we in de auto de meest luxueuze campings op. Geleerd hebben we dat verblijf in ons campertje best ook heel aangenaam kan zijn. Criterium voor onze zoekopdracht is; > 4* camping, internet en zwembad met glijbaan. Met name de glijbaan zorgt ervoor dat we vaak op kindvriendelijke campings staan, waardoor ik soms in de rij moet staan voor de glijbaan. Met een beetje ellebogen werk is dit euvel echter snel opgelost. 'Size does matter'.
We staan elke dag ca. 8 uur op, maar door ons ontbijtritueel en het douchen van Nanne maken we er elke dag weer een sport van om de grenzen van de check-out van 10.00 uur op te zoeken - en daar net over heen te gaan -. Het record staat inmiddels op 11.30 uur mét teruggave van borg.

9 april zijn we onze drie daagse cruise naar de Whitsundays eilanden gestart. De eerste dag zijn we met de catamaran gevaren naar South Molle Island waar het resort lag en waar wij voor twee nachten huisvesten. South Molle Island is het startpunt van de feitelijke cruise naar de Whitsundays (verzamelnaam van de eilandengroep die voor de Noord-Oost kust van Australië ligt) en het wereldbekende Whitehaven Beach. Dit strand bestaat als enige in de wereld uit 99,7% puur silica. Denk aan een strand wat fijner is dan melkpoeder en witter dan bloem. De avonden op het resort waren hartstikke leuk met limbodansen, drankspelletjes en karaoke waar ik met vijf nummers koploper was. Het nummer van Chuck Berry - Go Johnny Go! schijn ik volgens de compromitterende foto's in boxershort voltooid te hebben. Het was een memorabele avond.

Hoe mooi het weer tijdens ons Whitsundays avontuur was, hoe slecht het de dagen erop was. Bij Cairns was cycloon Ita actief met een schaal van vijf op vijf die zuidelijk afdaalde. Raadt eens wie er eveneens zuidelijk afdaalde. Juist!

Na twee/drie dagen storm en regen zijn we aangekomen in het immer zonnige Hervey Bay. Vanaf hier vertrekt onze driedaagse excursie naar Fraser Island. Fraser Island bestaat uit zand, regenwoud, verborgen zoetwater lagunes en nog meer zand. Men kent hier geen geasfalteerde wegen, snelheidsheuvels bestaan uit boomstronken of gaten in de weg van minstens 40 cm diep en het strand fungeert naast snelweg eveneens als start- en landingsbaan voor de vliegtuigen en territoria van de Dingo's die hier leven. Dingo's zijn wilde honden die afstammen van wolven. Hoewel de Dingo er niet bijzonder gevaarlijk uitziet schijnt deze dit terdege wel te zijn. Voor Nanne heb ik de deuren op slot gehouden. Een proef op de som leek ons dit keer niet nodig. 'Be Dingo Safe' vertellen de borden ons meerdere malen. Vanuit ons koepeltentje tussen de spinnen en slangen hoorden we ze in de nacht wel eens huilen (ze blaffen namelijk niet)., hetgeen best indrukwekkend is. De excursiegroep telde 24 personen inclusief de zeer karakteristieke gids Adrien. We zijn opgesplitst in 4 zware roze Toyota Landcruisers en hebben het bijzonder getroffen met de samenstelling van onze groep, twee Britse meiden en twee Zweedse broers. We zijn hen vrienden gaan noemen. Wat voor mij echt een bonus was dat vrijwel niemand in de Landcruiser wilde of durfde te rijden. Het ging er namelijk redelijk ruig aan toe, een paar keer bijna gekanteld maar wat een beleving en ervaring. Ik veinsde me de Paris-Dakar rally te rijden. Deze avonturistische excursie was zonder twijfel één van de, zo niet de leukste, tour tot nu toe.

Na drie dagen zand kwamen we op Goede Vrijdag terug in de bewoonde wereld. Pasen en de dagen eromheen worden veel intensiever gevierd dan dat wij dit in Nederland doen. Zo zijn alle winkels ook op Goede Vrijdag dicht en de dag erop, de zaterdag voor Pasen, kan je spreken van een kerstdrukte in de supermarkten. De Australiër viert Pasen zoals wij kerst vieren. Ze gaan massaal op vakantie, waardoor alle campings overvol zitten. Bij Noosa hebben we twee dagen op een parkeerplaats van een camping gestaan voor maar liefst $ 40,- per nacht. En blij dat we er mee waren! Niet alleen omdat we toch een plekje hebben kunnen bemachtigen in deze drukke tijd maar vooral omdat de locatie van de parkeerplek hartstikke mooi gelegen lag en een fraai uitzicht bood op het strand en de zonsondergang. Noosa is een leuke en rijkere badplaats zoals je dit bijvoorbeeld met een standplaats in Zuid Frankrijk kunt vergelijken. Ze hebben een volwaardige boulevard zoals we dat hier nog niet eerder gezien hebben.

Vanaf Noosa zijn we in de paasdrukte de weg opgegaan richting Byron Bay, wat bijzonder onhandig was. We hebben uren in files gestaan. Nooit bij nagedacht dat de Australiër na Pasen gewoon weer moet werken. Wie werkt er immers nog? Hoe dan ook, later dan gepland bij een mooie camping in Byron Bay aangekomen. Deze ruim opgezette camping biedt tevens huis aan een aantal pensionarissen, waardoor het geluidsniveau binnen de perken moet worden gehouden. Er worden hier geen kinderen toegelaten, waardoor men dus ook geen behoefte voorzag in een glijbaan. In plaats hiervan hebben ze een jacuzzi. Alsof een glijbaan alleen leuk is voor de kleinste jeugd :@
In Byron Bay verblijven we in totaal vijf nachten en betreft echt een vakantiedorp waar wij ons nu al thuis voelen. De sfeer is zelfs voor Australische begrippen bijzonder relaxed en hangt er een gezellige, levendige en hippieachtige sfeer. Vanmiddag hebben we een afspraak staan om de voorruit te laten vervangen. Een uitscheurde 'stonechip' zorgt er helaas voor dat deze 'beyond repair' is. Bummer.

Na Byron Bay vervolgen wij in drie dagen onze weg naar Sydney. Hier moeten wij op 29 april de camper weer inleveren, waarop wij na twee dagen Sydney doorvliegen naar Bangkok. Vanuit Bangkok nemen wij de nachtbus naar Chumpdon en vanuit Chumpdon de ferry naar Koh Toa, waar Fieke en Michiel (Nanne haar zus en zwager) ons opwachten met bloemenkransen in het Cabana Resort Hotel. Zin in!