Kia Ora!
Door: Sjef
Blijf op de hoogte en volg Sjef
21 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Nelson
Kia Ora, kiwi en kiwi hier!
De afgelopen dagen hebben we meer en meer kennisgemaakt met de Maori bevolking. Kia Ora is het verzamelwoord die de Maori gebruikt voor; welkom, hallo, en tot ziens. Niet te verwarren met het automerk, is iets anders ^^. We mochten twee culturele avond bijwonen, een in Mourea (naast Rotorua) en de avond daarop bij Lake Aniwhenua (bij Taupo). Hier hebben we o.a. de Haka (een oorlogsritueel, meest bekend geworden door de All Blacks die dit ritueel uitvoert bij aanvang van een wedstrijd) en een 'traditioneel Manuka Hangi' (een provisorisch stoommaaltijd in de grond) feestmaal bijgewoond wat ons inziens niet echt lekker was. Alle ingrediënten worden namelijk met het stomen in etages op elkaar gestapeld (als in een snelkookpan), waardoor je in alles wat je eet een intense en zeer specifieke bijsmaak krijgt. 'Gelukkig' was er de sla, jammie....
Natuurlijk zijn deze avonden slechts vermaak voor de typische toerist/backpacker die meereist op de Straybus en gaat men hier niet zo door het dagelijks leven (zo lopen wij Nederland ook niet meer op klompen), maar is het in essentie wel leuk om op deze manier iets meer inzicht in de geschiedenis en cultuur van de Maori bevolking te verwerven. In Mourea hebben we onze eerste echte kennismaking gehad met het echte backpacken, het delen van je kamer met 30 anderen! Zoveel en wanneer mogelijk proberen we toch een double room te krijgen, want dit is toch wel fijner.
Vervolgens zijn wij afgereisd naar Blue Duck station. Dit is een farm en hostel, gelegen tussen actieve vulkanen hoog in de bergen. Te bereiken enkel via een 3,5 meter smal grindpad, zonder vangrails, welke totaal ongeschikt is voor een touringcar (zonder gordels), waarvan de chauffeur klaarblijkelijk ook nog haast bleek te hebben en voor commentaar volledig onbereikbaar was. Wat een eikel.
De volgende dag zijn we vroeg op gestaan 5.30 a.m. (normaal 6.15 a.m. om de bus te pakken) om de Tongariro Crossing te lopen. Dit is een hike van 19,4 km dwars door twee actieve vulkanen en wordt beoordeeld als nummer 2 van de mooiste dagwandelingen ter wereld. We kregen voor deze tocht een tijdsduur van 7,5 uur, welke we volledig hebben moeten benutten. We zijn om 8.45 a.m. gaan lopen en zijn om 4.25 p.m. aangekomen bij het eindstation. De moeilijkheidsgraad lag niet zozeer in de afstand, maar aan de conditie en dan m.n. het hoogteverschil van het pad (start op 1100m , hoogste punt 1900m, laagste punt 760m en alles er tussen in). Het was een pittige en fysiek zware loop met al het geklauter en geklim. Maar de beloning was o-zo-groot. Wat een pracht en praal, met uitzichten op o.a. actieve vulkanen (laatste eruptie april 2013) en haar smaragd groene lagunes. Uitgeput maar voldaan zijn we de jacuzzi ingegaan en hebben de dag daarna een rustdag ingepland.
Gisteren was een reisdag naar de hoofdstad van Nieuw-Zeeland; Wellington. Wellington is ons inziens een stad als zovelen en blijven hier slechts één nacht, maar wat een nacht. In onze nieuwe bus zitten voornamelijk veel Engelsen (noem het type Jersey Shore) en zijn met hen de stad ingegaan om vervolgens kampioenschappen beerpong te spelen. Het was een leuke avond met veel bier en veel te goedkope shotjes en het opstaan vanochtend om 5.30 a.m. was dan ook erg vroeg om de boot (een trip van 3,5 uur) te pakken die ons van het Noordereiland naar het Zuidereiland van Nieuw Zeeland brengt.
Vandaag zullen wij hopelijk (de bus is met vijf man overboekt, dus duimen maar..) aankomen in het Abel Tasman park, waar wij voor vier dagen zullen verblijven.
Kia Ora!
De afgelopen dagen hebben we meer en meer kennisgemaakt met de Maori bevolking. Kia Ora is het verzamelwoord die de Maori gebruikt voor; welkom, hallo, en tot ziens. Niet te verwarren met het automerk, is iets anders ^^. We mochten twee culturele avond bijwonen, een in Mourea (naast Rotorua) en de avond daarop bij Lake Aniwhenua (bij Taupo). Hier hebben we o.a. de Haka (een oorlogsritueel, meest bekend geworden door de All Blacks die dit ritueel uitvoert bij aanvang van een wedstrijd) en een 'traditioneel Manuka Hangi' (een provisorisch stoommaaltijd in de grond) feestmaal bijgewoond wat ons inziens niet echt lekker was. Alle ingrediënten worden namelijk met het stomen in etages op elkaar gestapeld (als in een snelkookpan), waardoor je in alles wat je eet een intense en zeer specifieke bijsmaak krijgt. 'Gelukkig' was er de sla, jammie....
Natuurlijk zijn deze avonden slechts vermaak voor de typische toerist/backpacker die meereist op de Straybus en gaat men hier niet zo door het dagelijks leven (zo lopen wij Nederland ook niet meer op klompen), maar is het in essentie wel leuk om op deze manier iets meer inzicht in de geschiedenis en cultuur van de Maori bevolking te verwerven. In Mourea hebben we onze eerste echte kennismaking gehad met het echte backpacken, het delen van je kamer met 30 anderen! Zoveel en wanneer mogelijk proberen we toch een double room te krijgen, want dit is toch wel fijner.
Vervolgens zijn wij afgereisd naar Blue Duck station. Dit is een farm en hostel, gelegen tussen actieve vulkanen hoog in de bergen. Te bereiken enkel via een 3,5 meter smal grindpad, zonder vangrails, welke totaal ongeschikt is voor een touringcar (zonder gordels), waarvan de chauffeur klaarblijkelijk ook nog haast bleek te hebben en voor commentaar volledig onbereikbaar was. Wat een eikel.
De volgende dag zijn we vroeg op gestaan 5.30 a.m. (normaal 6.15 a.m. om de bus te pakken) om de Tongariro Crossing te lopen. Dit is een hike van 19,4 km dwars door twee actieve vulkanen en wordt beoordeeld als nummer 2 van de mooiste dagwandelingen ter wereld. We kregen voor deze tocht een tijdsduur van 7,5 uur, welke we volledig hebben moeten benutten. We zijn om 8.45 a.m. gaan lopen en zijn om 4.25 p.m. aangekomen bij het eindstation. De moeilijkheidsgraad lag niet zozeer in de afstand, maar aan de conditie en dan m.n. het hoogteverschil van het pad (start op 1100m , hoogste punt 1900m, laagste punt 760m en alles er tussen in). Het was een pittige en fysiek zware loop met al het geklauter en geklim. Maar de beloning was o-zo-groot. Wat een pracht en praal, met uitzichten op o.a. actieve vulkanen (laatste eruptie april 2013) en haar smaragd groene lagunes. Uitgeput maar voldaan zijn we de jacuzzi ingegaan en hebben de dag daarna een rustdag ingepland.
Gisteren was een reisdag naar de hoofdstad van Nieuw-Zeeland; Wellington. Wellington is ons inziens een stad als zovelen en blijven hier slechts één nacht, maar wat een nacht. In onze nieuwe bus zitten voornamelijk veel Engelsen (noem het type Jersey Shore) en zijn met hen de stad ingegaan om vervolgens kampioenschappen beerpong te spelen. Het was een leuke avond met veel bier en veel te goedkope shotjes en het opstaan vanochtend om 5.30 a.m. was dan ook erg vroeg om de boot (een trip van 3,5 uur) te pakken die ons van het Noordereiland naar het Zuidereiland van Nieuw Zeeland brengt.
Vandaag zullen wij hopelijk (de bus is met vijf man overboekt, dus duimen maar..) aankomen in het Abel Tasman park, waar wij voor vier dagen zullen verblijven.
Kia Ora!
-
21 Februari 2014 - 07:23
Rachelle:
Weer superleuk om te lezen! Stelletje bofkonten! Ik ga zo lekker naar de efteling whaha :-P
Dikke kus! -
21 Februari 2014 - 08:46
Siny Gerwig:
Hoi lieve nanne en Sjef, maar goed dat we niet alles van tevoren weten wat jullie aan het doen zijn of gaan doen... Wel veel spannende dingen, en zo,n buschauffeur, je zou hem wat!
Hier is het nog steeds geen winter en de natuur begint al aan de lente. Vanavond gaan ton en ik en John naar Bonny, Jur viert voor zijn vrienden zijn 21 jarig Herendiner. John is gevraagd voor het "opscheppen" en ton en ik natuurlijk voor het uitserveren, Emma is ook van de partij. Ik ben heel benieuwd hoe alles gaat, 21 van die "grootverbruikers" is best ook voor ons wel een uitdaging, zou ik maar zeggen. Frans gaat wat meubilair vanmorgen ophalen bij Bonny haar school, zo is weer de hele familie voor elkaar in de weer, daar zijn wij toch goed in nietwaar! Ook nog even werken vanmiddag, er is toch wel een lichte verbetering in de huizenmarkt dus wel lekker aan de slag. John is heel druk bij Ton en het wordt zo mooi, hij is ook weer met zijn conditie bezig, zijn mountainbike is verruild voor de wielrenfiets, met JW gaat hij iedere zondagmorgen op pad, zijn eerste tocht is al 15 maart! Met de kleinste meisjes gaat het ook goed, soms wat haperingen zoals heel veel snotneuzen en wat onderbroken nachten voor t en m, nu lieffies tot het volgend bericht, liefsxx -
21 Februari 2014 - 10:56
Steve P.:
Sjef, wat een hoop tekst! Aan de telefoon ben je nooit zo'n verteller! Klinkt goed allemaal daar! X -
21 Februari 2014 - 12:57
Joepie:
Hee nan en sjef!
Wat onwijs mooi allemaal! Prachtige fotos ook.
Vriend van mij heeft een jaar in nieuw zeeland gewoond dus zal nog wat tips vragen!
Leuke tip is zowiezo een wedstrijdje All Blacks als dat lukt haha!
Veel plezier en groetjes -
21 Februari 2014 - 16:19
Jan Willem:
Mooie ervaringen zeg. Geniet, geniet! En ik geniet mee.... Leuk dat Siny je even bijpraat over onze 'besognes' trouwens. Zoek het ook allemaal op internet op en ben straks erg benieuwd naar alle foto's.....
Ciao -
21 Februari 2014 - 20:24
Corine:
Heel leuk om jullie avonturen te lezen! Veel plezier!! xx
-
22 Februari 2014 - 09:55
Maaike:
Hi lieve Nan en Sjef,
Wat een fantastische verhalen!! Wat geweldig om zo met jullie mee te mogen beleven hoe jullie reis gaat. Jullie vertellen het zo echt dat we ons bijna in jullie reis waanen.
Héérlijk en om stiekem jaloers op je worden....
Hahaha ja dat backpackers ding ja...met zijn 30tigen op één kamer. Double room is idd relaxter ;-)
Als het kan is het fijn.
We wachten met smart op het volgende levendig vertelde verhaal..!!
Hele dikke kus lieverds!! -
26 Februari 2014 - 23:00
Bonny Van De Pol:
Hoi Nanne en Sjef, whow wat een mooie foto's!! Lijkt me onwijs mooi daar.
Ik vul mijn vakantie deze week maar anders in, het is niet anders.
Vorig weekend hebben we het herendiner gevierd van Jurre. Er waren 21 mannen! Gelukkig waren er hulptroepen: wat een super familie hebben we toch. Misschien hebben jullie de foto's op face book al gezien. Jan Willem met z'n speech en Rutger met een act: hij was een Oostenrijkse ski- leraar : Jurre heeft enorm genoten. ( en wij ook hoor!). Bij zoiets is het jammer dat Rogier en Caroline daar dan niet zomaar bij kunnen zijn. Maar ja.
Gisteren heb ik met oma een behoorlijk lange wandeling gemaakt op de Bussumse hei. Daarna een cappuccino gedronken samen en lekker bijgekletst.
Deze week ook weer een aantal cliënten op de massage tafel en vrijdag een dagje oefenen bij de academie in Utrecht. Dan is het weer de voetreflexmassage. Die zouden jullie wel kunnen gebruiken na zo' 'n wandeling denk ik.
Zo nu is het tijd voor een wijntje. Jan Willem en ik gaan samen even proosten. Cheers en nog heeeeeel veel plezier.
Xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
