De belevenissen van het zuidereiland

Yoehoe, goedemorgen!

Kiwi en kiwi hier, met ons verslag t/m dag 36 op reis! Nog 6 dagen en we laten Nieuw Zeeland achter ons voor Australië, zin in!

Ons laatste verslag dateert alweer even van een tijdje geleden. We hadden net de oversteek gemaakt van het noorder- naar het zuidereiland en maakten ons op voor een bezoek aan het 'Abel Tasman Nationalpark'. Tussen toen en nu hebben we ook weer veel dingen gedaan, maar ook niet gedaan. De laatste weken hebben we onszelf ook iets meer tijd gegund voor ontspanning en niet elke dag ergens anders ons bed te vinden. In 22 dagen hebben we slechts 11 keer van bed gewisseld, wat een significant betere score is dan het Noordereiland.

Een goede voor de gemiddelde score was Abel Tasman met vier nachten! Woehoe, we hebben hier zelfs onze tas uitgepakt, wat een luxe! Wij verbleven in Marahua, wat aan het startpunt van het vierdaagse AbelTasman Coastaltrack ligt. Aanvankelijk wilden we hier gaan skydiven, maar vanwege bewolking is dit niet doorgegaan. De dagen daarna was het gelukkig wel beter weer, met zelfs een stranddag (ons eerste en op moment van schrijven nog steeds ons enige). We hebben een middag op Coquille Bay ge-chilled, wat ca. 1 uur 15 lopen is van het Coastaltrack. De dag erop hebben we onszelf verwend met een dag op een catamaran. Hierdoor verkregen we een goed uitzicht op hoe mooi en groot het Abel Tasmanpark is en waarom het belangrijk is dat het de status heeft van een Nationalpark. Natuurlijk zijn er veel toeristische activiteiten rondom het park, maar niet in het park! En dit is van wezenlijk belang, waardoor je de mooiste natuur en diversiteit ziet zonder de hand van een mens, infrastructuur en accomodaties.
Vanuit AbelTasman zijn we richting de 'Franz Josef' en 'Fox' gletsjers vertrokken, met als dagstop Punakaiki, bekend vanwege haar 'pancake-rocks'. In Frans Jozef (3 nachten) hebben we twee tracks gelopen, eentje naar de gletsjers (erop kwam je niet, tenzij met helicopter ad. $300 p.p.) en de tweede naar 'Peters Pool' met prachtig uitzicht op de gletsjer. Het mooiste uitzicht op de gletsjer was echter de dag erop in het vliegtuig. Met prachtig helder weer stegen we in een 1-motorig vliegtuigje zonder stoelen op bij het kleine vliegveldje in Fox Glacier. We hadden het mooiste uitzicht wat je kan voorstellen op de twee gletsjers (Franz Josef en Fox Glacier), Mount Cook en aan de andere kant uitzicht op de azuurblauwe Tasmaanse zee en het AbelTasman park. Het was werkelijk een sprookje totdat het lampje van rood naar groen schakelde en de deur van het vliegtuig openging. De adrenaline begint te komen en angst boezemt in, het gaat nu echt gebeuren. Ik word verzocht om mijn benen buiten het vliegtuig te plaatsen (!!) en als een mak schaap die onderweg is naar het slachthuis doe ik dit. Er is geen weg meer terug, dit schaap hangt uit het vliegtuig en de instructeur (die gelukkig aan mij vastzit) zit op de rand. Ondanks de kou en oorverdovende wind hoor ik hem aftellen en naar voor en achter bewegen met; ready-set-go! En daar ga ik, vallend als een baksteen naar beneden. Het duurde even voordat we wat gecontroleerder naar beneden vallen, maar wat is dit vet en wat geeft dit een adrenaline! Het gevoel probeer ik op te schrijven, maar kan dit niet in woorden uitdrukken, dit gevoel is ongekend! Vijf seconden nadat ik me steeds heviger begon af te vragen of het geen tijd was voor de parachute, gaat ie open. Alsof op de 'mute-knop' van de afstandsbediening wordt gedrukt is het muisstil. Wat een mooi gevoel. Dit schaap transformeert naar een zwevende roofvogel met als prooi een vooralsnog piepklein rood driehoekje wat onze landingszone markeert. Ik kijk naar boven en tref Nanne gelukkig in de touwen. Aangekomen op de grond krijgen we beiden de slappe lach van de kick die we nog heel de dag vasthouden.

De dag erop vervolgen wij onze weg naar Lake Wanaka. Hier blijven we drie dagen, een aantal wandelingen gemaakt o.a. van het centrum naar mount Iron (ca. 3 uur) en een dag heerlijk gepimpeld en in de avond gegeten bij een Italiaans restaurant, waar we onszelf naast het hoofdgerecht ook een voorgerecht en wijn gunnen. Het blijft immers vakantie :) De dag erop met slecht weer naar de bioscoop gegaan om de film 'Mandela' te gaan bekijken.
Van Wanaka zijn we naar Queenstown gegaan. Queenstown zelf vonden wij wel aardig, maar niet super interessant. Vanuit hier hebben we een auto gehuurd om naar Milford Sounds te gaan, wat op vijf uur rijden ligt. Best wennen dat links rijden, links schakelen en links de ruitenwissers. De weg er naartoe was reeds een excursie opzich. De dag erop hadden we een cruise geboekt om de Milford Sounds vanuit de boot te bekijken met kilometers hoge fjorden aan weerszijden, watervallen van 700m hoog en ander pracht als zwemmende pinguïns en zeehonden. Wederom een heel bijzondere ervaring en één om nooit te vergeten.
Vanuit Queenstown (waar we de auto weer moesten inleveren) zijn we afgereisd naar Mount Cook. Deze hadden we natuurlijk al vanuit het kleine vliegtuigje gezien, maar nu waren we er dichtbij. Hier hebben we een hike gedaan van vier uur, waar we uitkwamen bij een meer met ijsschotsen erin, hetgeen een bijzondere gewaarwording is in je korte broek en T-shirt.
We hebben onze weg vervolgt naar Kaikoura, met een tussenstop in Rangitata. Kaikoura is een van de drie plekken ter wereld waar je de zogenoemde 'Sperm Whale' binnen een dag varen kunt bereiken. Dit heeft te maken met canyons onder water net naast de kust, de Sperm Whale heeft namelijk min. 3 km diepte nodig. Wij zijn hier op de boot gegaan om de 18 meter lange walvis te bekijken. Na ongeveer een uur varen waren we in het gebied en m.b.v. een onderwater microfoon met succes een walvis gelokaliseerd. De walvis is gemiddeld anderhalf uur onderwater en dan vijf tot tien minuten bovenwater voor zuurstof en het functioneren van organen, die hij onderwater uitschakelde om zuurstof uit te sparen. Hoewel we natuurlijk enkel het bovenliggende deel van de walvis -en de bekende staartvin bij het duiken- kregen we een goede indruk van het 18m lange dier. Mooi om te zien!
Vanuit Kaikoura zijn we nu aangekomen bij Picton. Hier komt de ferry aan van het Noordereiland en waar wij van zullen vertrekken. Gisteren hebben we de Hilton View hike gedaan, ca 2,5 uur, met als beloning een mooie uitkijk op de haven van Picton en de Marlborough Sounds. Vandaag lopen we naar Bobs Bay, waar we vermoedelijk dolfijnen kunnen zien! Jeey!

Morgen maken we de oversteek terug naar het Noordereiland met als eindbestemming Auckland. Vanaf hier vertrekken wij 17 maart naar the Bay of Islands (een kust gebied) en vinden hier hopelijk twee dagen een lekker strandje. 19 maart komen we terug op Auckland, waarna we op 20 maart vliegen op Sydney, Australië.